آیا تا به حال در یک رابطه بوده‌اید که به نظر می‌رسید طرف مقابلتان عمداً به دنبال ایجاد بحث و درگیری است؟ این رفتار، که اغلب بسیار آزاردهنده است، می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. در این پست، به بررسی برخی از مهم‌ترین دلایلی می‌پردازیم که چرا بعضی افراد در روابط عاشقانه به دنبال کشمکش و درگیری هستند.

رابطه سالم و شاد هستند.

چرا بعضی افراد در روابط عاشقانه به دنبال کشمکش هستند؟

ترس از صمیمیت واقعی

یکی از دلایل اصلی تمایل به کشمکش، ترس از صمیمیت واقعی است.افراد ممکن است ناخودآگاه از آسیب پذیر بودن در برابر دیگری واهمه داشته باشند و ایجاد درگیری راهی برای حفظ فاصله و امنیت کاذب باشد.وقتی افراد از صمیمیت می ترسند، ممکن است احساس کنند که در صورت برقراری یک ارتباط نزدیک و سالم، کنترل خود را از دست می دهند و این موضوع برایشان ناخوشایند است.این ترس می‌تواند ریشه در تجربیات گذشته، مخصوصا دوران کودکی، داشته باشد؛ مثلاً تجربه طرد شدن یا آسیب دیدن در روابط قبلی.ایجاد درگیری و کشمکش به این افراد کمک می‌کند تا از احساسات عمیق و آسیب‌پذیری خود فرار کنند و در یک منطقه امن‌تر باقی بمانند.

آنها ناخودآگاه با ایجاد تنش، از برقراری یک ارتباط عمیق و پایدار اجتناب می کنند.

در واقع، کشمکش نوعی مکانیزم دفاعی برای جلوگیری از مواجهه با آسیب پذیری است.این افراد ممکن است به طور ناخودآگاه شریک عاطفی خود را به چالش بکشند تا ببینند آیا او واقعاً آنها را دوست دارد و در کنارشان خواهد ماند.

نیاز به جلب توجه

برخی افراد برای جلب توجه شریک عاطفی خود به کشمکش روی می‌آورند.این رفتار می‌تواند ناشی از احساس کمبود توجه و ارزشمندی باشد.وقتی افراد احساس می‌کنند نادیده گرفته شده‌اند، ممکن است ناخودآگاه به دنبال راه‌هایی برای جلب توجه باشند، حتی اگر این راه‌ها منفی باشند.کشمکش و ایجاد درگیری می‌تواند یک راه سریع برای جلب توجه باشد، زیرا باعث می‌شود شریک عاطفی مجبور شود به آنها واکنش نشان دهد.این افراد ممکن است از دوران کودکی یاد گرفته باشند که تنها زمانی می‌توانند توجه والدین یا مراقبان خود را جلب کنند که رفتارهای خاصی انجام دهند، حتی اگر این رفتارها منفی باشند.

در واقع، آنها به دنبال تایید و پذیرش هستند، اما روشی که برای رسیدن به آن انتخاب می‌کنند، مخرب و آسیب‌زننده است.

آنها ناخودآگاه تصور می کنند که هر نوع توجهی، حتی توجه منفی، بهتر از نادیده گرفته شدن است.این نیاز به جلب توجه اغلب با احساس ناامنی و کمبود عزت نفس همراه است.

تکرار الگوهای خانوادگی

الگوهای رفتاری که در خانواده شکل گرفته‌اند، می‌توانند در روابط عاشقانه افراد تکرار شوند.اگر فردی در خانواده‌ای بزرگ شده باشد که کشمکش و درگیری در آن رایج بوده است، ممکن است این الگوها را در روابط خود نیز تکرار کند.این افراد ممکن است ناخودآگاه تصور کنند که کشمکش یک بخش طبیعی و اجتناب‌ناپذیر از هر رابطه‌ای است.آنها ممکن است الگوهای ارتباطی ناسالم را از والدین یا مراقبان خود یاد گرفته باشند و این الگوها را به روابط خود منتقل کنند.این الگوها می‌توانند شامل فریاد زدن، توهین کردن، سکوت کردن و اجتناب از گفتگو باشند.

در واقع، آنها در محیطی بزرگ شده‌اند که کشمکش یک روش رایج برای حل مشکلات بوده است.

آنها ممکن است حتی متوجه نباشند که رفتارهایشان ناسالم و آسیب‌زننده است، زیرا این رفتارها برایشان عادی شده‌اند.برای تغییر این الگوها، نیاز به آگاهی و تلاش آگاهانه برای یادگیری الگوهای ارتباطی سالم‌تر است.

نیاز به کنترل

برخی افراد برای احساس قدرت و کنترل در رابطه به کشمکش روی می‌آورند. ایجاد درگیری به آنها اجازه می‌دهد تا بر شریک عاطفی خود تأثیر بگذارند و او را به واکنش وادارند. این افراد ممکن است احساس ناامنی داشته باشند و تلاش کنند با کنترل کردن شریک عاطفی خود، احساس امنیت کنند. کشمکش می‌تواند یک راه برای اعمال قدرت و سلطه بر شریک عاطفی باشد. آنها ممکن است به طور ناخودآگاه تلاش کنند تا شریک عاطفی خود را مقصر جلوه دهند و خود را قربانی نشان دهند. این رفتار می‌تواند ناشی از ترس از دست دادن کنترل و آسیب‌پذیر بودن باشد. آنها ممکن است در گذشته تجربیاتی داشته باشند که باعث شده است احساس کنند نیاز به کنترل دارند. در واقع، آنها تلاش می‌کنند تا با کنترل کردن رابطه، از احساس ناامنی و ترس خود فرار کنند.

عدم مهارت‌های ارتباطی

عدم توانایی در برقراری ارتباط موثر و حل مسائل به شکل سازنده می‌تواند منجر به کشمکش در روابط شود.افرادی که نمی‌توانند احساسات و نیازهای خود را به درستی بیان کنند، ممکن است به جای گفتگو به درگیری روی آورند.این افراد ممکن است مهارت‌های لازم برای حل مشکلات را نداشته باشند و به همین دلیل به جای پیدا کردن راه‌حل، به بحث و جدل بپردازند.آنها ممکن است نتوانند به درستی به حرف‌های شریک عاطفی خود گوش دهند و همدلی کنند.این کمبود مهارت‌های ارتباطی می‌تواند ناشی از تجربیات دوران کودکی، فقدان آموزش یا الگوبرداری از الگوهای ارتباطی ناسالم باشد.

در واقع، آنها نمی‌دانند چگونه به طور موثر با شریک عاطفی خود ارتباط برقرار کنند و مشکلات را حل کنند.

یادگیری مهارت‌های ارتباطی می‌تواند به این افراد کمک کند تا روابط سالم‌تر و رضایت‌بخش‌تری داشته باشند.بهبود مهارت‌های گوش دادن فعال، بیان احساسات به شکل سازنده و حل تعارضات به طور مسالمت‌آمیز می‌تواند به کاهش کشمکش در روابط کمک کند.

انتظارات غیرواقعی

داشتن انتظارات غیرواقعی از رابطه و شریک عاطفی می‌تواند منجر به ناامیدی و کشمکش شود. وقتی افراد انتظاراتی دارند که برآورده نمی‌شوند، ممکن است احساس خشم و نارضایتی کنند و این احساسات را به شکل درگیری بروز دهند. این انتظارات غیرواقعی می‌توانند شامل تصورات کاملا مطلوب از عشق، روابط جنسی، نقش‌ها و مسئولیت‌ها باشند.